به نام كلام دروغين عشق

چند وقتي بود كه ميخواستم براي تو درد اين قلبي را كه شكستي و رفتي بنويسم

اما تا ميخواستم بنويسم قطره هاي اشكم بر روي كاغذ ميريخت

و نمي توانستم آنچه را كه ميخواهم بر روي صفحه كاغذ

خيس بنويسم.حالا ديگر يك قطره اشك نيز در چشمانم نمانده و

همان قلب شكسته ام تنها يادگار از عشقت به جا مانده

قلبي كه يك عالمه درد دارد ، دردي كه مدتهاست دامنگيرش شده است.

از آن لحظه اي كه رفتي در غم عشقت سوختم و با لحظه هاي تنهايي ساختم.

نمي توانستم از او كه مدتها همدل و همزبانم بود جدا شوم ،

اما تو رفتي و تنها يك قلب شكسته سهم من از اين بازي عشق بود

يك بازي تلخ كه اي كاش آغاز نميكردم تا اينگونه در غم پايانش بنشينم

تو كه ميخواستي روزي رهايم كني و چشمان بي گناهم را خيس كني

چرا با من آغاز كردي!

مگر اين قلب بي طاقت و معصوم چه گناهي كرده بود

گناهش اين بود كه عاشق شد و تو را بيشتر از هر كسي ، از ته دل دوست داشت

اينك كه براي تو از بي وفايي هايت مينويسم انگار آسمان چشمانم دوباره ابري شده

و در قحطي اشك دوباره ميخواهد ببارد.اما من مينويسم

مينويسم كه يك قلب را شكستي ، و زندگي ام را تباه كردي.

كاش مي دانستي چقدر دوستت داشتم ،

كاش مي دانستي شب و روز به يادت بودم و از غم دوري ات با

چشمان خيس به خواب عاشقي مي رفتم.

نمي داني چه آرزوها و روياهايي را با تو در دل داشتم.مي خواستم عاشقترين باشم ،

براي تو بهترين باشم ، يكرنگ بمانم و يكدل نيز از عشقت بميرم.

آن زمان كه با تو بودم كسي نام مرا صدا نميكردم ،

همه به من ميگفتند ((ديوانه)).آري من ديوانه بودم ، يك ديوانه ساده دل.

ديوانه اي كه اينك تنهاي تنهاست و از غم جدايي ات رواني شده است.

اين را بدان نه تو را نفرين كردم ، و نه آرزوي خوشبختي برايت كردم.

اين روزها خيلي احساس تنهايي ميكنم ،

راستش را بخواهي هنوز دوستت دارم اما

ديگر دلم نميخواهد حتي يك لحظه نيز با تو باشم.

خيلي دلم ميخواهد فراموشت كنم اما نمي دانم چرا نمي توانم

دلم براي لحظه هاي با تو بودن تنگ شده و ياد آن لحظه ها قلب شكسته ام را ميسوزاند.

و اين بود سرنوشت من و تو! چه بگويم كه هر چه بگويم دلم بيشتر مي سوزد .

نيستي كه ببيني اينجا زندگي ام بدون تو بي عطر و بوست ، بي رنگ و روست.

هر چه نوشتم درد اين قلب ديوانه من بود ، نميخواستم بنويسم از تو ، اما قلبم نميگذاشت.

بهانه ميگرفت ، گريه مي كرد ، ميگفت بنويس تا بداند چه دردي دارم.

انگار دوباره كاغذم از قطره هاي اشكم خيس شده ،

ديگر قلمم براي روي كاغذ خيس نمي نويسد.

خواستم بنويسم كه خيلي ....

دلنوشته دوست عزیزم سهراب