اینجـــا بـه مـَرز بـی تـَفـاوُتـی هـا رسیـده ام
دلـَــم را دیگــر هیـــچ نمـی لرزانــد!!
در مـَـن دلهـُــره….
در مـَـن تـــرس….
در مـَـن “احســآس
مُــرده است” !!
ایـن روزهـآ بــی خـیـآل خیـالـَم شـُده ام
مـُنتظرَم دنــیـا تـَمـام شـَود…!!

صدای ما رو

از پشت شیشه ی مانیتور می شنوید...

مانیتوری که الان ، خیلیا پشتش بغض دارن

مانیتوری که الان ، خیلیا دستشون

زیر چونشونه

در ضمن ،

پشت همین مانیتور هم خیلیا دلشون گرفته.....

گيرم كه باخته ام !!!

اما كسي جرات ندارد به من دست بزند يا از صفحه بازي بيرونم بيندازد، شوخي

نيست من شاه شطرنجم !!!

تخريب مي كنم آنچه را كه نمي توانم باب ميلم بسازم...

آرزو طلب نميكنم، آرزو ميسازم... ..

.

لزومي ندارد من هماني باشم كه تو فكر مي كني ، من هماني ام كه حتي فكرش را هم

نمي تواني بكني ...

لبخند مي زنم و او فكر ميكند بازي را برده ، هرگز نمي فهمد با هر كسي رقابت نمي

كنم...

زانو نمي زنم، حتي اگر سقف آسمان ، كوتاهتر از قد من باشد !

زانو نمي زنم، حتي اگر تمام مردم دنيا روي زانوهايشان راه بروند !

مــَـن

بـی تــو شعـــر خــواهــم نــوشتـــ

تـــو بــی مـَـن چــِـه خــواهــی کــــرد؟

اصـــلا”

یــــادت هَستـــ کــِــه نیستــَـمــ …؟
.
.
.

.

قــرارمـان...

فقـط ...

یـک “مــانیــتورِ” کـوچـک بـــود

امّــا ...

اکنــون ...

قلبـــم را ببـین ...

که بــا هــر”آف” شدنــت ..

چــگونـه ...

بـیقــرارِ “آمــدنــت” مـی شـــود
.
.
.

دلتنگی ات کوچه ی باریکی دارد
یک طرفش من
به انتظار نشسته ام
و سمتِ دیگرش
شب هایی که
فقط با تو...
صبح می شوند!
زنگِ هر خانه ای را که بزنی
هیچکسی در را باز نمی کند
احساسم را پهنِ زمین می کنم
رویش دراز می کشم
و ستاره ها را
دانه دانه می شمارم
اما باز هم صبح نمی آید
تنهایی تمام نمی شود
غصه ها فرصت نمی دهند
تا از تو بپرسم:

هیچوقت عاشقِ خودت بوده ای؟